اردک مسکویی:
منشا این حیوان از برزیل است . اردک های مسکویی که اکنون بر جا مانده اند، از بازماندگان وحشی خود از نوع سیاه و سفید هستند .
اهلی سازی آنها بیشتر به خاطر رنگ های زیادی که داشتند بوده است .از جمله این رنگها می توان از آبی ، آبی و سفید ، شکلاتی ، شکلاتی و سفید ، سفید ، سیاه ، سیاه و سفید ، بنفش و... نام برد .
نرها می توانند رشد زیادی داشته باشند و به وزن 7 تا 8 کیلو گرم برسند . برخی ماده ها نیز وزن بدن شان در حدود 3 تا 3.5 و وزن برخی به 4 تا 4.5 کیلوگرم هم میرسد .
این پرندگان دارای پاهای بسیار قوی با پنجه های تیز و ناخنهای بزرگ و قوی هستند .
این پرندگان در پاهای خود دارای 4 انگشت می باشند که 3 عدد آنها بهم توسط یک پوسته مثل بقیه پرندگان آبزی برای آسان شدن امر شنا متصل هستند .
می توان گفت که اردک مسکویی به خاطر قسمت گوشتی که دور چشم و منقارش را احاطه کرده و به رنگ قرمز روشن است بی نظیر است .
این اردک ها زیاد شنا نمی کنند و دلیل آن این است که غدد چربی پوست آنها نسبت به بقیه اردکها کمتر رشد یافته است .
اردکهای مسکویی می توانند در سال سه بار تخم بگذارند ، که در هر دوره 8 تا 21 تخم می گذارندو جوجه درآوری خوبی نیز دارند که تقریباً بالای 85 درصد است که هچ شدن جوجه ها از 32 تا 35 روز متغیر است .
شایان به ذکر است که این اردکها بلافاصله پس از تخم گذاری مشغول به نشستن و در آوردن جوجه می شوند .
نسبت اردک نر به ماده برای بدست آوردن حداکثر جوجه درآوری ۱به ۲ یا ۱ به ۳ بسته به وزن می باشد .
این اردکها هم اکنون در ایران به صورت سنتی در خانه های روستایی بعضی از شهرها به خصوص در شمال پرورش داده می شوند .
منبع : فائو
ترجمه : مهندس قاسم خلیل پور
