آزاد دیر زی (سرو ابرکوه)

سرو نمادی از ایران است. آزاده*ای همیشه سبز و شکست*ناپذیر. کدام هنر ایرانی است که تهی از سرو باشد؟ نماد سرو، به ویژه سرو خمیده، در هنرهای دستی ایرانی جایگاهی بی*مانند دارد. ترمه، مینیاتور، .... در سنگ*نگاره*های تخت*جمشید، نماد سرو راست قامت بارها به چشم می*آید. سرو خمیده بر تارک شهریاران می*نشست. ایرانیان در جشن شب زایش مهر، شب یلدا، در کناره میوه*های سرخ*رنگ، شاخه*ای سرو همیشه سبز می*نهادند. آری، سرخی و آزادگی پیوندی بس تنگاتنگ دارند."سرو همیشه خوش است و این است صفت آزادگان". سالخورده*ترین آفریده زنده گیتی سرو کهنسال ابرکوه* است، بیش از پنج هزارسال آرمیده در مرکز ایران*زمین. در کهن بوم*وبری که پیشینه آن بسی بیشتر از زندگانی این سرو است. زرتشتیان آن را سرو زرتشت می*نامند. استوره*ها گویند این سرو را زرتشت پیامبر با دست خود در زمین نهاد و تقدیس نمود. برخي مورخان پارا فراتر نهاده و می*پندارند نهال اين درخت را يافث، پسر نوح(ع) کاشته است. امام رضا(ع) در سایه*سار این سرو نماز خواند و آرمید.از آنجا كه اين شهر نخست در پاي كوه ساخته شده، آنرا «برِكوه» نامیدند (كنار كوه) كه در گويش مردم «ابركوه» شد. نام آن در منابع کهن به صورت*هاي «ابرقو»، «ابركويه»، «ابرقويه»، «برقوه»، «دركوه» و «دركه» آمده است. فردوسی بزرگ از این شهر با نام دیار پهلوانان و سرزمین بازرگانان نام می*برد. در تپه*های پیرامون این شهر بود که آتش بیگناهی سیاووش افروخته شد، نماد بیگناهی. در کتابهای کهن، از ابركوه هم سنگ و هم رده سپاهان و استخر یاد *شده است.و پیرانه سر، این کهن*ترین جاندار جهان با 25متر ارتفاع ؛ 18متر محيط و 5/11 متر اندازه دور تنه در قلب ايران آرام آرام زندگي مي*گذراند. مانده از توفان*های مغول و مقدونی، تاتار و تازی. در همیشه تاریخ ایران*زمین کاشت درخت از اهمیت بسیار بالایی برخوردار بوده است. در تاریخ و تمدن هیچ کشوری به این تعداد نهال کاشته شده بر نخواهید خورد. و در دید سرایشگران، دوستی نهالی است که در نشاندن آن کام دل به بار آید. و سرو نماد جاودان آزادگی.الکساندر روف ، دانشمند روسي عمر اين درخت را چهار هزار تا چهارهزار و 500 سال برآورد کرده بود. اما چندي پيش، دانشمندان سروشناس از ژاپن و روسيه پس از بازديد از سرو ابرکوه و بررسی و مطالعه ژرف آن با پیشرفته*ترین ابزار و ادوات علمی عمر گرانمایه آن را تا هشت هزار سال برآورد کردند.حمدالله مستوفي هم در کتاب نزهت القلوب که در سال 740 هجري قمري تاليف شده است، درباره اين سرو مي*نويسد: «آنجا سروي است که در جهان شهرتي عظيم دارد. چنانچه سرو کشمير و بلخ شهرتي داشته و اکنون اين از آنها بلندتر و بزرگ تر است.»اين شهر سرشار از ساختارهای کهن است. گنبد عالي در سال 448 هجري ساختاري هشت ضلعي است که توسط فیروزان فرزند «امير علي الدين شمس الدوله ديلمي» ساخته شده است. خانه آقازاده، از دوران قاجار، معماری کویری را چه زیبا به نمایش می*گذارد. همچنين يخچال*هايي در پیرامون ابركوه به شكل مخروط، زيبا و زندگی بخش.

http://www.irandeserts.com/file/imag...70bdef3d0f.jpg

گردآورنده: HEAVENLY
منبع: http://www.irandeserts.com