منطقه شکار ممنوع مک سرخ

http://www.irandeserts.com/file/cms/files/zabol.gif
نام انگلیسی: Moksorkh hunting prohibited area
نام فارسی : منطقه شکار ممنوع مک سرخ

این منطقه با مساحت تقریبی ۱۳۰۰۰۰ هکتار در شهر زابل واقع شده و از گونه های شاخص گیاهی آن می توان به گز- تاغ- اسکنبیل- درمنه- بنه- کهور و از گونه های شاخص جانوری آن می توان به هوبره، جبیر، کل و بز، قوچ و میش اشاره کرد. منطقه شکار ممنوع مک سرخ با وسعت 130000 هکتار با در طول های ''60 '51 º60 تا ''00 '30 º60 و عرض های ''41 '43 º30 تا ''16 '09 º30 در استان سیستان و بلوچستان و شهرستان زابل واقع گردیده است. محور زاهدان – نهبندان از شرق منطقه عبور می کند به گونه ای که مرز شرقی منطقه به حساب می آید و نزدیکترین شهر به منطقه، شهر جدید رامشار به فاصلة حدوداً 50 کیلومتر است. حداکثر ارتفاع از سطح دریا 1978 و حداقل آن 580 متر می باشد. از نظر توپوگرافی 70% منطقه کوهستانی و 30% دشت و تپه ماهوری است.

حدود اربعه منطقه به شرح زیر است:
از شمال: از دوراهی اسماعیل آباد – کی چی در امتداد جادة شنی تا روستای اومار و سپس برجک شمارة 4 نیروی انتظامی کلاته سهراب و جادة زاهدان - نهبندان؛
از شرق: از برجک شمارة 4 نیروی انتظامی کلاته سهراب در امتداد جادة آسفالته زاهدان – نهبندان به سمت جنوب تا پاسگاه مخروبة انتظامی جوریکه؛
از جنوب: از پاسگاه مخروبة نیروی انتظامی جوریکه در امتداد جادة مالرو تا تلمبة بادی کالوک و سپس در ادامه تا سرخ کلات؛
از غرب: از سرخ کلات در امتداد جادة جیپ رو به سمت شمال تا چاه آب کیچی و سپس تا دوراهی اسماعیل آباد – کیچی.

راههای ارتباطی منطقه
تنها جادة آسفالتة قابل دسترسی به منطقه جادة زابل - نهبندان است که از شرق منطقه عبور می کند و در واقع مرز شرقی منطقة شکارممنوع مک سرخ را تشکیل می دهد. جهت دسترسی به منطقة مورد مطالعه از زابل حرکت کرده و پس از طی 125 کیلومتر به سه راهی دشتک رسیده سپس در جادة زاهدان – نهبندان پس از طی 20 کیلومتر به محدودة موردنظر رسیدیم. نقشه شمارة 2 موقعیت منطقه نسبت به محدودة اطراف را نشان می دهد.

تاریخچه و سوابق حفاظتی منطقه
بر اساس آگهی صفحة دوم روزنامة رسمی شمارة 15814 مورخ 26/3/1378 منطقة شکارممنوع سفیدآبه از تاریخ 15/6/1377 به مدت 5 سال تمدید گردیده و منطقة شکارممنوع مک سرخ بخشی از منطقة شکارممنوع سفیدآبه محسوب می گردید.
آخرین آگهی رسمی: طبق نامة شمارة 28024 - 1/13 مورخ 28/6/83 مدیرکل نظارت و بازرسی سازمان حفاظت محیط زیست، منطقة مک سرخ به مدت 5 سال به عنوان منطقة شکارممنوع اعلام می گردد (اداره کل محیط زیست استان سیستان و بلوچستان، 1383).

محیط زیست بیولوژیکی منطقه
پوشش گیاهی
پوشش گیاهی(فلور) منطقه با توجه به عدم مطالعه تفضیلی هنوز به طور کامل شناسایی نشده اما تعدادی از گونه های شناسایی شده به شرح ذیل می باشد.
Grasses and grasses likes -1
Forbs -2
Shrubs -3
Trees and bushy trees -4

بعد از این تقسیم بندی خانوادة گیاهی (Family)، هر گونه و کلاس خوشخوراکی (Palatability) (که به کلاس های I و II و III تقسیم گردیده اند) و از نظر طول عمر نیز به یکساله (Annual) و دو ساله (Bionnual) و چندساله (Perenial) تقسیم گردیدند.
همچنین از نظر تیپ بیولوژیکی نیز وضعیت آن ها مشخص گردید در این تقسیم بندی گیاهان منطقه بیشتر از نوع کامفیت ها (Chamaphytes)، تروفیت ها (Throphytes) و فانروفیت ها (Phanrophytes) بود و در نهایت نام فارسی مصطلح آن ها اعلام گردید. در جدول شمارة 15 لیست فلورستیک منطقه ارائه شده است.
بررسی گونه های غالب و همراه تیپ های مرتعی منطقه نشان داد که تعداد زیادی از گونه های موجود از نوع گیاهان خشکی پسند (Xerophytes) هستند و پراکنش آن ها در سطح منطقه بیشتر ناشی از فاکتورهای اقلیمی و خاکی است. بطوری که بیشتر اختلاف بوجود آمده در پوشش گیاهی در مسیرهای مخروط افکنه حاصله از سیلاب های فصلی منطقه می باشد، بدین ترتیب که با حضور سیلاب و پخش شدن آن در محل مخروط افکنه ها ضمن افزایش رطوبت خاک، خاک جدید و عمیق تر و بعضاً با تخته سنگ قلوه سنگ تشکیل داده و بذور گیاهان مختلف جدید نیز بوسیلة آب حمل شده و تغییر در ترکیب گیاهی بوجود آمده است همچنین در حاشیه چشمه ها گونه های آبزی از قبیل نی، هزار نی، لوئی و جگن مشاهده گردید. نقشة تیپ های گیاهی منطقه در نقشة شمارة 6 نشان داده شده است.

گردآورنده: HEAVENLY
منبع: http://www.irandeserts.com