آشنایی با نژادهای دیگر اسب در ایران

اسب خزر (Caspian Horse)

خصوصیات ظاهری:
پیشانی برجسته و گنبدی شکل است. سوراخ منخرین از حالت عادی کمی پائین*تر بوده استخوان حدقه چشم گشاد است. روی بینی مقعر و گوش*ها کوچک، کمر کمی گود، دارای سم بسیار قوی کوچک و بیضی شکل است.
اسبی است بسیار باهوش و در برابر انسان از اندام دفاعی خود استفاده نمی*کند. خوش اندام و ظریف بوده که به مینیاتور اسب عرب می*ماند و خونگرم است.
رنگ بدن عموماً قهوه*ای، سمند و شاه*بلوطی می*باشد.
ارتفاع اسب: بین 2/11ـ10 وجب (هر وجب برابر با 4 اینچ و هر اینچ 54/2 سانتیمتر است.)
موارد استفاده: حمل*ونقل و سواری (استفاده در سیرک*ها و باغ*وحش*ها)
جمعیت و پراکنش:
تعداد 400 سر از این نژاد در ایران به طور رسمی شناخته شده و احتمال وجود بیش از 800 سر از این نژاد در ایران وجود دارد.
سواحل دریای خزر مأمن اصلی اسب خزر است.

اسب کردی (Kordy Horse)

خصوصیات ظاهری:
پیشانی عریض، کمی برجسته و مسطح، روی بینی کوژ و صاف، گوش*ها کوچکتر از ترکمن، چشم*ها گرد با حدقه برجسته، گونه مشخص و گرد، اتصال گردن به تنه بسیار قویی و حجیم بوده و معمولاً سر را بالا می*گیرد. بطور کلی اسب کردی، اسبی است پرنفس و از استقامت بالایی برخوردار است. قدرتمند و عضلانی بوده دارای سربزرگ و ستیغ*های برجسته گونه، مقاوم برای مسافت*های بلند و کوهستانی.
دارای تیره*های متفاوت از قبیل جاف، افشار و سنجابی دارد. رنگ جاف سیاه و سفید، اسب افشار بیشتر به رنگ کهر، قره* کهر، (قهر) و رنگ اسب سنجابی معمولا به رنگ*ها یکهر (کهر روشن) و خرمائی دیده می*شود.
موارد استفاده: چوگان*بازی
ارتفاع اسب: کوچکتر از اسب عرب و بین 148ـ145 سانتیمتر است.
جمعیت و پراکنش:
در استان*های غربی کشور دارای جمعیتی در حدود 1000ـ500 سر می*باشد.

اسب قره*باغ (Kara Bagh)

خصوصیات ظاهری:
دارای تنفس زیاد برای صعود از بلندی*ها، دست و پای بسیار قوی، سری متناسب، دمی کوتاه و هیکلی بسیار قوی و پرتحرک. اتصال گردن به تنه در سطح وسیع بوده و دارای خط گورخری در ناحیه از سر تا محل اتصال دم به تنه می*باشد که این خط گورخری بارزترین نشان مشخصه این اسب می*باشد. ران قوی و عضلانی، تناسب تنه با دست و پا بسیار جالب است،گوش*ها متوسط و پرتحرک. اسب قره*باغ پرانرژی و خوش رفتار می*باشد و رنگ غالب در این نژاد، سمند و نیله و کهر می*باشد.
موارد استفاده: سواری، چوگان*بازی و مسابقه*ای.
ارتفاع اسب: 2/14 وجب (2/144 سانتیمتر)
جمعیت و پراکنش:
بین 100ـ50 راس قابل شناسایی می*باشد و منطقه پراکنش در استان*های آذربایجان شرقی و اردبیل است.

اسب بومی ایران

بطور کلی می*توان گفت که براساس مقتضیات جغرافیایی، اسب بومی ایران خیلی درشت اندام نبوده اما در عوض قوی، صبور اطمینان بخش است. این اسبان قرن*های متمادی برای انجام کارهای سخت مورد استفاده قرار گرفته است. از معروف*ترین این اسبان می*توان از اسبان فلات ایران که اکثراً خونی از اسب عرب ایرانی دریافت کرده*اند به اسبان لری، بختیاری، قشقایی، دره*شوری و همچنین اسبان طالشی اشاره کرد.

منبع : پایگاه اطلاع رسانی صنعت اسب