گنه گنه

گنه گنه


http://emruzi.com/up/uploads/139836881106821.jpg



کلیات گیاه شناسی:

گنه گنه منشاء آن کلمبیا ، غرب اکوادور و شمال پرو . کاشت این درخت برای مصارف تجارتی عمدتاً در هند ، اندونزی و آفریقا ( بیشتر در کشور زئیر ) صورت میگیرد.

درختان این تیره دارای برگ های متقابل,دمبرگ دار,کامل باپهنک بیضوی ورگبرگ های شانه ای هستند.رنگ برگ آن هادرسطح تحتانی پهنک,سبزیاسبزمایل به قرمزاست ودرقاعده ی دمبرگ آن هازائده های کوچکی وجودداردگل های آن هابه رنگ های سفیدیاگلی ارغوانی دارای بوی مطبوع می باشند.کاسه ی گل آن هاکوچک شامل پنج دندانه وجام گل آن هادارای لوله ی منتهی به پنج لوب پوشیده ازتارمی باشد .گنه گنه معمولی برای پوست قرمز آن مورد استفاده قرار می گیرد. در حالی که گنه گنه زراعی برای پوست زرد آن مورد استفاده قرار می گیرد.



قسمت های مورد استفاده :

پوست و شاخه و تنه .

گروه درمانی :

ضدمالاریا ،تقویت کننده تلخ و ضد اختلالات بی نظمی ( مانند بی نظمی ضربان قلب ) .

موارد استفاده و خواص :

استعمال خارجی:

جوشانده ی ۳۰ گرم درهرلیترآب به صورت کمپرس یاشوینده مصرف شودپوست گنه گنه حاوی کوئینین است که سابقاً بعنوان داروی ضد مالاریای بسیار مهم بود. علاوه بر این سبب تحریک اشتها شده و بهتر است قبل از غذا مصرف شود.

پوست گنه گنه گاهی اوقات در چای های دارویی و برای درمان نفخ و فقدان اشتها مورد استفاده قرار می گیرد.

شکل و مقدار مصرف :

برای درمان مالاریا حداقل دُز روزانه مصرف یک گرم عصاره مایع ( حاوی ۴-۵ درصد آلکالوئید ) لازم است که باید بصورت حداکثر نیم گرم در هربار و حداکثر سه بار در روز مصرف شود.

مواد موثره :

پوست گنه گنه حاوی آلکالوئید های کوئینولین ( ۵ تا ۱۵ درصد ) مانند کوئینین ، کوئینیدین ، سینکونین و سینکونیدین ،ساپونین های تری ترپن ،اپی کاتچین ها ( سینکوناین ) ،پرو آنتوسیانیدین ها ( سینکوناین ) ، تانن های کاتکول و فلوبافن های قرمز می باشد.

اثرات درمانی :


کوئینین در متابولیسم های پارازیت های پلاسمودیوم در داخل خون وارد شده و اختلال ایجاد می کند. کوئینیدین بروی کانال های سدیم دارای اثر بازدارندگی بوده و به عنوان یک داروی ضد بی نطمی مورد استفاده قرار می گیرد.

وضعیت :


گنه گنه بعنوان گیاه دارویی موثر د رفارماکوپه های معتبر جهان ثبت شده است. گنه گنه طبق نظر مونوگراف کمیسیون دارویی آلمان دارای وضعیت مثبت درمانی است