راهنمای خرید لنز

می خواهم لنز بخرم!
اصلاً مفهوم لنز در بازار به طور عام درباره لنزهای دوربین های DSLR به کار می رود. دوربین DSLR به دوربین های دیجیتال حرفه ای گفته می شوند که لنز آنها امکان جدا شدن و تعویض را دارند. در داخل این دوربین ها دقیقاً روبروی محل لنز یک آیینه قرار دارد که نور را به چشمی دوربین می تاباند. برای همین به این دوربین ها تک لنزی انعکاسی یا همان SLR می گویند و مدل دیجیتال آن ها DSLR نام دارد. بنابراین لنز های این دوربین ها کاملاً با آن عدسی های ترکیبی که برخی شرکت ها مخصوص دوربین های کامپکت خودشان می سازند و می توانید آنها را روی لنز دوربین دیجیتال کامپکت تان پیچ کنید، فرق می کند.
اگر دوربینی که خریده اید DSLR نیست، اصلاً نمی توانید لنز آن را جدا کنید یا یک لنز دیگر براب آم بخرید. حالت دوم این است که دوربین شما DSLR است. بنابراین به یک لنز احتیاج دارید. مقاله را ادامه دهید.
برای چه کاری می خواهم؟
بسیاری از فروشگاه ها هنگام فروش دوربین، به شما یک لنز هم می فروشند و در حقیقت شما کل مجموعه را با هم می خرید. لنزی که این گونه روی دوربین های DSLR فروخته می شود، یک لنز بسیار معمولی است که اغلب مورد استفاده عمومی دارد. حرفه ای ها معمولاً چنین لنز هایی را نمی خرند. همان طور که وقتی می خواهید کامپیوتر بخرید ترجیح می دهید جزء به جزء قطعات آن را جداگانه سفارش دهید، این جا هم می توانید لنز روی دوربین را جداگانه خریداری کنید. نگران نباشید. همه می دانند که دوربین های DSLR به صورت بدنه خالی فروخته می شوند. بنابراین کسی از این که لنز نخواهید، ناراحت نخواهد شد. (اگر هم شد خودتان را حرفه ای نشان دهید و فقط لنز را بخواهید!)
اما حالا فروشنده از شما می پرسد اگر آن لنز را نمی خواهید چه لنزی می خواهید؟ برای اینکه به این سوال پاسخ دهید باید تکلیف تان را با خودتان مشخص کنید. ما فهرستی از تعیین خواسته های شما برای رسیدن به یک انتخاب صحیح تهیه کرده ایم. مراحل پر کردن این فهرست به گونه ای است که به شما امکان می دهد از بین صدها مدل موجود در بازار نهایتاً به کمتر از پنج تا شش لنز انتخابی برسید و بتوانید با خیال راحت یکی از آنها را برای دوربین مورد نظرتان خریداری کنید. اما پر کردن این فهرست یک حقیقت پنهان را پیش روی شما نمایان می کند: " یک لنز کامل و عالی اصلاً وجود ندارد." اما خوشبختانه انتخاب های زیادی هستند که به لنز آرمانی شما بسیار نزدیکند. کاری که شما باید انجام دهید، نزدیک ترین لنز به هدفتان را پیدا کنید که با بودجه شما همخوانی داشته باشد. بنابراین می توانید این فهرست را خودتان تهیه کنید یا از سایت ما دانلود کنید و نسخه چاپی آن را استفاده کنید. حالا کار را شروع کنید:  مرحله اول: مارک دوربین شما چیست؟
در مرحله اول شما باید مارک دوربین خودتان را بدانید. این خیلی مهم است که لنز مورد نظر را برای چه دوربینی می خواهید. هر دوربینی لنز مخصوص به خودش را دارد و معمولاً لنزهای یک دوربین با مارک مثلاً کانن روی دوربین نیکون سوار نمی شود. (سوار شدن یک اصطلاح به معنی نصب شدن است!) نیازی نیست که بگوییم از کجا باید مارک دوربین را بخوانید. لنز دوربین را روبه خودتان بگیرید و بالای آن را بخوانید!
مرحله دوم: چه فاصله کانونی احتیاج دارید؟
قبل از اینکه وارد مبحث فاصله کانونی شویم، به این متن توجه کنید: فاصله کانونی با واحد میلیمتر اندازه گیری می شود و معرف حداقل فاصله فیزیکی مرکز نوری یک لنز تا سطح حسگر دوربین دیجیتال است که سوژه عکس می تواند فوکوس باشد! این چیزی است که در کتاب های تخصصی عکاسی می نویسند. حالا این تعریف را برایتان به زبان فارسی عادی ترجمه می کنیم:
• با یک لنز دارای فاصله کانونی کم باید برای گرفتن عکس کلوزآپ (عکس نزدیک) از سوژه، به او نزدیک شوید.
• با یک لنز دارای فاصله کانونی زیاد می توانید برای گرفتن یک عکس کلوز آپ از سوژه از او فاصله بگیرید.
• یک لنز زوم دارای فاصله کانونی متغیر است. یعنی فاصله کانونی آن کم یا زیاد می شود.
• یک لنز پرایم(Prime) دارای فاصله کانونی ثابت است. یعنی فاصله کانونی آن تغییر نمیکند.
حالا چه طور باید تصمیم بگیرید که فاصله کانونی لنزی که می خواهید بخرید چگونه باشد؟ این دقیقاً به چیزی که می خواهید از آن عکاسی کنید مربوط می شود.
یک مثال ساده: فرض کنیم که شما یک لنز با فاصله کانونی 50mm دارید. برای این که بتوانید با آن لنز یک عکس کلوز آپ از چهره دوست تان بگیرید، باید تقریباً درفاصله یک و نیم متری او بایستید. لنزتان را عوض می کنید و یک لنز 200mm می گذارید. حالا باید برای فوکوس کردن در فاصله ای حدود 5/4 متری او قرار بگیرید.
اصلاً بگذارید یک روش ساده تر ارائه دهیم: شما می خواهید از بچه گربه ای که گوشه تراس خانه نگهداری می کنید، عکس بگیرید. کل مساحت تراس از چند متر بیشتر نیست. بنابراین " مجبورید " که از یک لنز واید استفاده کنید تا بتوانید گوشه تراس بایستید و از گربه عکس بگیرید.
حالا فرض کنید به جنگل های شمال می روید و ناگهان در فاصله ای دور دست روی تپه روبرو یک پلنگ می بینید. این جا " باید" از یک لنز تله استفاده کنید. حتی اگر امکان استفاده از استفاده از لنز واید را هم داشته باشید، احتمالاً جرأت نزدیک شدن به سوژه را ندارید و خدا را شکر می کنید که یک لنز تله دارید. اما نباید فکر کنید که می توانید یک لنز همه کاره با فاصله کانونی متغیر از 18mm تا 60mm بخرید. چون چنین لنزی ساخته نشده است. لنزها بر اساس فاصله کانونی به چهار دسته تقسیم می شوند. اولین تصمیم در مورد خرید لنز دوربین، انتخاب یکی از گزینه های جدول یک است.
نوع لنز بهترین استفاده در فاصله کنونی
واید مناظر و محیط های داخلی mm28 و کمتر
استاندارد پرتره هر فاصله ای از mm35 تا mm85
تله فوتو پرتره ورزشی هر فاصله ای از mm100 تا mm300
سوپر تله فوتو حیات وحش و ورزشی بالاتر از mm300
جدول یک: انواع لنز بر اساس فاصله کانونی
لنز واید اصلاً برای عکاسی پرتره مناسب نیست. چون به دلیل اعوجاج زیاد می تواند چهره سوژه مورد نظرتان را کج و کوله کند!
اگر مجبور شوید در عکاسی منظره از لنز استاندارد استفاده کنید، عکس ها نسبت به لنز واید تأثیر کمتری دارد.
لنز تله فوتو را هم می توانید برای پرتره استفاده کنید. اما مطمئن باشید نمی توانید مثل لنز استاندارد فضای سه بعدی تصویر را بیرون بکشید.
• لنزهای سوپر تله فوتو هم استفاده بسیار مشکلی دارند و هم خیلی گران هستند. فعلاً سراغ شان نروید.
فرض کنیم که دوربینی که خریده اید یک نیکون D40 x است که با یک لنز 18-55mm فروخته می شود. این لنز برای عکاسی در محیط های بسته و همچنین پرتره مناسب است. اما شما می خواهید از دوربین تان برای عکاسی از مسابقات ورزشی استفاده کنید. بنابراین گزینه های فعلی تان به این ترتیب هستند:
مدل لنز: نیکون
فاصله کانونی لنز: تله فوتو
به مرحله بعد می رویم ...
مرحله سوم: زوم یا ثابت باشد؟
حتماً می پرسید فرق این دو چیست؟ لنز ثابت فاصله کانونی اش همان چیزی است که روی آن نوشته، اما لنز زوم به لنزی گفته می شود که فاصله کانونی اش متغیر است. فرض کنیم شما یک لنز ثابت 28mm و یک لنز ثابت با فاصله کانونی 300mm دارید و فعلاً لنز واید 28mm روی دوربین تان سوار است. بعد ناگهان پلنگ مثال بالا را می بینید. در این هنگام باید به طور فیزیکی لنز 28mm را با 300mm جایگزین کنید. حالا فرض کنید هوا هم مه آلوده باشد. به محض این که لنز را باز می کنید تا بعدی را جای آن بگذارید، روی آیینه دوربین تان بخار می گیرد و احتمالاً سوژه را از دست می دهید. ضمناً همیشه باشد همه لنزهاتان را همراه داشته باشید. این یعنی همیشه یکی دو کیلوگرم بار اضافه هم دارید.
حالا فرض کنید به جای همه این دردسرها یک لنز زوم 25-300mm داشته باشید. بلافاصله پیچ لنز را می چرخانید و دهانه لنز جلو می رود، زوم می شود و عکس می گیرید!
خیلی ساده تر است. نه؟ بنابراین چرا عکاسان حرفه ای همیشه یک کیف پر از لنز همراه دارند؟ همه عکاسان حرفه ای می گویند: لنزهای ثابت عکس های شفاف تری می گیرند.
چون لنزهای ثابت دارای قطعات متحرک کمتری هستند و به همین علت عملکرد عدسی داخل لنز بسیار دقیق تر است. البته این حرف قدیمی ها است. قدیم ترها همین طور بوده است. اما امروزه عکس های لنزهای با کیفیت و حرفه ای زوم از لحاظ شفافیت دست کمی از لنزهای ثابت همتای خود ندارند. البته یک نکته دیگر وجود دارد، اگر می خواهید لنز زومی بخرید که کیفیت آن همچون همتای ثابت خود باشد، باید سر کیسه را خیلی بیشتر شل کنید.
عکاسان حرفه ای حرف دیگری می گویند: کار با لنزهای ثابت راحت تر است، چون سبکترند.
این یکی راست است. نصب یک لنز 80-200mm روی دوربینی به سبکب D40x کار با آن را بسیار مشکل می کند. اگر می خواهید با دوربین راحت کار کنید، احتمالاً یک لنز سبک وزن 50mm مناسب تر است. یک نکته دیگر هم است که خودتان خیلی زود می فهمید: لنزهای ثابت خیلی ارزان ترند. چون ساختار ساده تری دارند. نیاز به توضیح بیشتری دارد؟!
با همه این حرف ها چرا خیلی ها سراغ لنز زوم می روند؟ انعطاف پذیری حین کار مهمترین دلیل استفاده از لنزهای زوم است. احتمالاً شما هم در ابتدای کار به یک لنز زوم نیاز خواهید داشت. چون هم راحت تر می توانید با آن کار کنید و هم شما را از خرید چند لنز ثابت مختلف بی نیاز می کند. البته پیشنهاد می کنیم بعداً که کمی حرفه ای تر شدید و فهمیدید که دقیقاً تمایل به چه کاری دارید، لنز مخصوص همان کار را بخرید. حالاگزینه بعدی هم شکل گرفت:
لنز: نیکون
فاصله کانونی: تله فوتو
ساختار لنز: زوم
به مرحله بعدی می رویم ...
مرحله چهارم: حداکثر دیافراگم ( مهمترین عامل تأثیر گذاری قیمت)
دیافراگم همان دهانه لنز است که باز می شود و نور از داخل آن روی حسگر دوربین می تابد. هر چقدر این دهانه بیشتر باز شود، نور بیشتری به داخل دوربین می تابد و قیمت لنز بیشتر می شود. هر چه قدر کمتر باز شود، نور کمتری به داخل می تابد و لنز ضعیف تر می شود! دیافراگم های لنز معمولی چنین ترتیبی دارند:
32-22-16-11-8/0-5/6-4/0-2/8-2/0-1/4
ممکن است این عددها در ابتدا کمی شما را گیج کنند. چون دقیقاً برعکس آن چیزی است که انتظار دارید:
عدد کوچک تر ( مثلاً 8/2) = دهانه بزرگ تر دیافراگم = نور بیشتر = قیمت بیشتر
عدد بزرگ تر ( مثلاً 22 ) = دهانه کوچک تر دیافراگم = نور کمتر = قیمت کمتر
این اعداد را با حرف f نشان می دهند و شکل گرافیکی مرتبط با آن ها تقریباً این طور است: f/16 f/11 f/8 f/5.6 f/4 f/2.8
تقریباً همه لنزهای موجود در بازار می تواند دهانه ورود نور را تا f/16 ببندد. اما برعکس این مطلب اصلاً صحیح نیست. یعنی همه لنزها نمی توانند تا f/1.4 دهانه دیافراگم را باز کنند. به این حداکثر مقدار باز شدن دهانه " ماکزیمم دیافراگم" گفته می شود.
حالا چرا داشتن دیافراگم باز این قدر مهم است؟ به این علت که به شما امکان می دهد از سرعت شاتر سریع تری استفاده کنید. مثلاً می خواهید از برادرزاده کوچکتان وقتی در حال بالا و پائین پریدن روی تخت است، عکس بگیرید و دیافراگم لنزتان تا f/4 باز می شود. احتمالاً دوربین سرعت شاتر مناسب با آن را سی نشان می دهد. در این سرعت نمی توانید از سوژه ای با این تحریک عکس بگیرید. چون محو می شود. پس یا باید او را آرام روی تخت بنشانید یا از فلاش استفاده کنید. استفاده از فلاش هم سایه ای تند ایجاد می کند. مخصوصاٌ این که در محیط های داخلی باعث تیره شدن شدید زمینه پشت می شود.
حالا اگر دیافراگم لنزتان مثلاً f/1.4 باز شود. یعنی دو مرحله بیشتر می توانید سرعت شاتر را زیاد کنید. بنابراین سرعت شاتر تا 1/90 ثانیه می رسد. در این سرعت فقط کافی است دکمه شاتر را فشار دهید و عکس بگیرید. اما برخی لنزها دو ماکزیمم دیافراگم دارند. یعنی مثلاً وقتی می خواهید آن را از فروشنده بخرید، به شما می گوید این یک لنز نیکون 18-55mmبا f/3.5- 5.6 است. لنزهای ثابت یک ماکزیمم دیافراگم بیشتر ندارند. مثلاً 50mm f/4. اما وقتی لنز زوم است. یک ماکزیمم دیافراگم برای وایدترین حالت و یک ماکزیمم دیافراگم برای تله ترین حالت دارد. مثلاً:
• در حالت 18mm حداکثر دیافراگم برابر f/3.5 است.
• در خالت 55mm حداکثر دیافراگم برابر f/5.6 است.
در فاصله کانونی بین این دو هم مقدار حداکثر دیافراگم مثلاً f/4 می شود. این یکی از مشکلات اصلی لنزهای زوم است. چون وقتی با این لنزها به صورت دستی کار می کنید، بسته به مقدار زوم کردن لنز، مقدار نور دهی تغییر می کند و عکس ها تیره و روشن می شوند. خبر خوب این که خیلی از لنزهای زوم در بازار هستند که حداکثر دیافراگم آن ها ثابت است. شما از کجا می توانید بفهمید کدامیک از آن ها این طور هستند؟
خیلی ساده است. روی لنز را بخوانید. اگر روی لنز زوم شما فقط یک f نوشته شده بود ( مثلاً 28-70mm f/2.8) یعنی این که در هر حالت زوم، حداکثر دیافراگم فقط 2.8 است.
همه این ها را گفتیم که بگوییم چه دیافراگمی برای لنز شما مناسب است؟ پاسخ این سوال بسته به نیاز شما بسیار متفاوت است. اگر معمولاً در محیط های تاریک عکس می گیرید، حتماً لازم است از همین الآن برای خرید یک لنز با دیافراگم خیلی باز فکری بکنید. اما اگر معمولاً در محیط های پر نور هستید، بی خودی نباید برای این مسئله پولی خرج کنید.
همچنین اگر عادت دارید از قابلیت های دستی دوربین دیجیتالی یعنی وضعیت عکس برداری M (Manual) استفاده کنید، احتمالاً باید به دنبال یک لنز زوم با f ثابت باشید. اما اگر از وضعیت های خودکار مثل A,P یا s دوربین استفاده می کنید، احتمالاً نیازی به ثابت بودن حداکثر دیافراگم لنز ندارید. چون خود دوربین بنا به شرایط نوری مقدار دهانه را باز و بسته می کند. جدول دو به شما کمک می کند که راحت تر انتخاب کنید.
نور محیط حداکثر دیافراگم دلیل
محیط داخلی f/2.8- f/1.4
اگر می خواهید در محیط داخلی بدون فلاش عکاسی کنید، نیاز به یک لنز با دهانه بسیار باز دارید تا بتواند مقدار نور زیادتری را به داخل دوربین بفرستد.
محیط کم نور f/2.8- f/3.5 با استفاده از این لنز می توانید سرعت شاتر را کم کرده و در محیط های با نور متوسط و کم نور از حرکت های سریع عکس بگیرید. مثلاً عکاسی از باریکنان فوتبال
سایه f/3.5- f/5.6 نور کم است. اما نه به کمب اتاق در بسته. بنابراین می توانید با همین اندازه دیافراگم عکس بگیرید
نور روز یا آتلیه فرقی ندارد نور کافی است. پس دیگر نیازی به دیافراگم باز ندارید. هر چقدر می خواهید عکس بگیرید.
جدول دو
گزینه بعدی هم برای عکاسی در محیط ورزشی فوتبال شکل گرفت:
لنز: نیکون
فاصله کانونی: تله فوتو
ساختار لنز: زوم
حداکثر دیافراگم: f/2.8- 3.5
مرحله بعدی ...
مرحله پنجم: لنز اصلی یا لنز متفرقه
منظور از لنز اصلی یعنی یک لنز با مارک همنام با دوربین. البته در این جا مقصود ما این چند شرکت هستند. Pen tax, Olympus, Nikon, Canon و Sony . این شرکت ها خودشان هم برای دوربین های متعلق به خودشان لنز می سازند. دو نکته مهم درباره لنزهای این شرکت وجود دارد:
اول این که شرکت ها مخصوصاً لنزها را طوری می سازند که قابل استفاده روی دوربین های دیگری غیر از دوربین های خودشان نیست. یعنی مثلاً دوربین های سری کانن را نمی توان روی دوربین های پنتاکس سوار کرد. دوم اینکه لنز مورد استفاده روی یک دوربین همنام را می توان روی مدل های دیگری از دوربین های همان شرکت استفاده کرد. یعنی مثلاً لنزی که روی دوربین D200 نیکون استفاده می شود را می توان روی مدل D40x هم سوار کرد. وقتی درباره لنزهای متفرقه حرف می زنیم معمولاً منظورمان سه شرکت سازنده لنز است: Sigma، Tamron، Tokina.
لنزهای این شرکت ها تعصبی روی مدل دوربین ندارند و تا جایی که مانت دوربین( یعنی همان دهانه ای که لنز روی آن قرار می گیرد) اجازه بدهد می توان لنزهای مذکور را روی انواع مدل ها سوار کرد، مثلاً لنز Tamron 28- 70 mm f/2.8 zoom با دو مانت کانن برای دوربین های کانن و نیکون برای دوربین های نیکون عرضه می شود. بدیهی است که نمی توان این لنزها را روی مدل های دیگر بست. اما لنزهای اصلی چه مزیتی دارند؟
مزیت اول کیفیت آن ها است. کیفیت ساخت لنزهای اصلی خصوصاً لنزهای کانن و نیکون بسیار عالی است. اغلب حرفه ای ها فقط از این مدل ها استفاده می کنند.
مزیت دوم هماهنگی دوربین و لنز است. لنزها قطعات الکترونیکی هستند که وقتی روی مدلهای دوربین همانند خود قرار می گیرند و عملکرد بهتری از خودشان نشان می دهند. البته به این معنی نیست که لنزهای متفرقه عکس های شما را کج و کوله می کنند. تفاوت کیفیت این لنزها را فقط حرفه ای ها در آزمایشگاه های حرفه ای و تحت آزمایش های خاص می توانند مشاهده کنند. بنابراین چرا خیلی ها از لنزهای متفرقه استفاده می کنند؟
دلیل اول گزینه های بهتر این لنزها است. اصولاً شرکت های سازنده این لنزها نگاه می کنند تا ببینند شرکت اصلی چه امکاناتی را روی لنزهای خود کم گذاشته و بعد بلافاصله این شرکتها لنزهای متناسب با آن دوربین را با امکانات بهتری عرضه می کنند. مثلاً اگر شرکت نیکون لنز تله فوتو برای مدل D40x ارائه نکند، به سرعت چند مدل تله فوتو مخصوص این مدل از سوی شرکت های مذکور وارد بازار می شود.
دلیل دومانتخاب این لنزها قیمت مناسب آن ها است. قیمت این لنزها بین دو سوم تا نصف لنز اصلی همنام دوربین است. طبیعی است خیلی ها ترجیح می دهند از این محصولات استفاده کنند.
البته این روزها شرکت های سازنده لنز هم خیلی پیشرفت کرده اند و واقعاً مدل های ارائه شده از سوی آن ها با مدل های اصلی برابری می کند. به همین علت گاهی اوقات انتخاب مدل های اصلی بیشتر به دلیل یک پافشاری متعصبانه انجام می گیرد. بنابراین از کجا می شود فهمید کدام یک مناسب تر است؟
واقعیت این است که اگر کاربرد چندان حرفه ای ندارید و یک لنز متفرقه دیده اید که با خواسته های شما همخوانی دارد، پیشنهاد می کنیم بدون تردید آن را بخرید. فراموش نکنید که هزینه اضافی را می توانید برای خرید سه پایه، فلاش، کارت حافظه و خیلی چیزهای دیگر مصرف کنید، اما اگر کاربرد حرفه ای دارید قبل از انتخاب حتماً سری به سایت های عکاسی بزنید و زیرو بم یک لنز را در بیاورید. سایت های زیادی هستند که به بررسی حرفه ای لنزها می پردازند. برای این کار در گوگل یا یاهو این عبارت را جستجو کنید: نام لنز و مدل آن + Review + Specification
این هم از گزینه بعدی: لنز: نیکون، فاصله کانونی: تله فوتو، ساختار لنز: زوم، حداکثر دیافراگم: f/2.8- 3.5، مارک متفرقه
مرحله بعدی ...
مرحله ششم: قابلیت های دیگر یک لنز
بله؛ قابلیت های دیگر. یعنی غیر از کیفیت خوب و دیافراگم باز و کیفیت بدنه مناسب. پس امکانات دیگر یک لنز چه هستند؟ ببینید خیلی ساده است. شما وقتی می خواهید یک اتومبیل بخرید، منظور اصلی یک وسیله نقلیه است که شما را از جایی به جای دیگر می برد. این همان هدف اصلی خرید اتومبیل است. اما در کنار این، یک سری امکانات اضافی دیگر هم میخواهید. مثلاً یک ضبط صوت یا یک سیستم تهویه هوا.
امکانات جانبی یک لنز آن قدرها وسیع نیستند. معمولاً به همبن چند گزینه محدود می شوند:
• فوکوس خودکار بی صدا
• فوکوس دستی همیشگی
• وجود اجزای غیر چرخشی در جلوی لنز
• قطعات نوری پیشرفته
• لرزه گیر تصویر
• زوم داخلی
حالا می گوئیم که هر یک از این ها به چه کاری می آیند و چرا بودن آنها روی لنز شما مفیذ است.
فوکوس خودکار بی صدا
فرض کنیم شما عکاس سینما هستید و از صحنه فیلم ها عکس می گیرید. در یک صحنه دو بازیگر رو در روی هم حس گرفته اند و در حال رد و بدل کردن یک گفتار و حس درونی هستند. شما می خواهید همین صحنه را ثبت کنید. تا دست روی دکمه فوکوس دوربین می -گذارید، صدای قیژ قیژ دوربین در می آید و از شانس بدتان، میکروفون بالای سرتان است. آن وقت است که کارگردان داد می زند و کات می دهد و از شما می پرسد چرا یک لنز USM همراه ندارید؟!
برخی از لنزها به همراه سستم فوکوس بی صدا (Silent Autofocus Systems) عرضه می شوند. نام های معمول برای این لنزها USM (Ultra- Silent Motor) و HSF (Hyper- Sonic Focus) است. هر دو عبارت فوق یعنی این که فوکوس در این دوربین ها کاملاً بی صدا است. تقریباً تمام عکاسان حیات وحش از این دوربین ها استفاده می کنند.
فوکوس دستی همیشگی
اما وجود قابلیت فوکوس دستی همیشگی یک نیاز نیست. بلکه بهتر است بگوئیم داشتن داشتن آن مفید است. در اغلب لنزها تغییر حالت از فوکوس دستی به فوکوس خودکار با یک دکمه یا گیره انجام می شود. یعنی مثلاً برای حالت فوکوس خودکار روی لنز نیکون D40x باید دکمه فوکوس Manual را به Auto تغییر دهید و بالعکس. اما در برخی از دوربین ها که دارای قابلیت فوکوی دستی همیشگی هستند، فوکوس خودکار همیشه وجود دارد، اما در هر زمان می توانید با چرخاندن دهانه لنز از فوکوس دستی آن نیز استفاده کنید. چون فوکوس خودکار برخی اوقات قوی عمل نمی کند، استفاده از این قابلتی خیلی مفید است.
وجود اجزای غیر چرخشی در جلوی لنز هم یکی از قابلیت های مفید است. در برخی از لنزها وقتی که فوکوس می کنید، قسمت جلویی لنز می چرخد. یعنی اگر مثلاً یک نوار چسب روی سطح بالایی لنز بچسبانید و فوکوس کنید، پس از فوکوس مثلاً نوار چسب در سمت چپ لنز قرار دارد، این مسئله در هنگام استفاده از خود لنز به تنهایی مشکل چندانی ندارد. اما برای استفاده از فیلتر ها کمی با مشکل مواجه می شوید. فرض کنید یک فیلتر پولیر ازیسیون برای عکاسی از طبیعت روی لنز دوربین وصل کرده اید. این فیلتر مقدار نور ورودی را در بخش های مختلف کادر کنترل می کند. مثلاً نور بالای کادر کمتر و نور پائین بیشتر می شود. به این ترتیب نور خورشید در آسمان کمی کاهش می یابد. حالا فرض کنید تا فوکوس می کنید لنز و فیلتر آن بچرخند. اتفاقی که می افتد این است که مثلاً نیمه سمت چپ تصویر تیره شده و نیمه سمت راست آن روشن می شود! بنابراین مجبورید هر بار جای فیلتر را تغییر دهید، بعد عکس بگیرید.
قطعات نوری مورد استفاده در لنزها همسان نیسند. برخی از لنزها دارای قطعات نوری شیشه ای بسیار با کیفیت هستند و در برخی دیگر قطعات پلاستیکی یا نامرغوب تر استفاده می شود. معمولاً شرکت های سازنده لنزهای با کیفیت تر خود را با یک علامت تجاری از دیگر محصولات جدا می کنند. مثلاً سری لنزهای با کیفیت کانن با نام " L " و سری لنزهای با کیفیت نیکون با نام " ED " شناخته می شوند. این لنزها معمولاً قیمت بسیار بیشتری نسبت به مدل های مشابه اما بدون این علامت دارند.
لرزه گیر تصویر (Image Stabilization )
این قابلیت در برخی دوربین ها با نام Vibration Reduction یا VR نیز شناخته می شود. این قابلیت به شما امکان می دهد برای عکاسی با دوربین روی دست از سرعت های پایین تر نیز استفاده کنید. در حالت معمول سرعت های کمتر از 730 ثانیه برای عکسبرداری روی دست مناسب نیست و عکس ها تار می شوند. اما وجود این قابلیت روی لنز به شما امکان می دهد سرعت شاتر دوربین را تا دو یا سه درجه پایین تر بیاورید. بدون این که مشکل خاصی پیش بیاید. قیمت لنزهای دارای VR یا IS خیلی بیشتر از لنزهای عادی است. اما ارزشش را دارد کمی بیشتر پول خرج کنید.
زوم داخلی
زوم داخلی در مورد لنزهایی به کار می رود که در هنگام فوکوس یا زوم کردن اندازه فیزیکی آن ها تغییر نمی کند. در این لنزها قطعات داخلی لنز جابجا می شوند و به همین علت سرعت فوکوس در آن ها بیشتر است. ضمناً در هنگام فوکوس کردن بالانس دوربین را نیز به هم نمی زنند. یعنی سنگینی نوک لنز بیشتر نمی شود. بودن این قابلیت نیز مفید است.
اما سوال این که آیا لنزی وجود دارد که همه امکانات بالا را داشته باشد؟ بله وجود دارد. ولی قیمت آن احتمالاً حدود نصف همان اتومبیلی است که در بالا مثال زدیم. بهتر است فکر آن را از سر بیرون کنید و فقط یکی دو گزینه مورد نظرتان را جدا کنید. مثلاً داشتن فوکوس دستی همیشگی و زوم داخلی. بسیار خوب. حالا گزینه های ما دقیق تر شدند:
لنز: نیکون
فاصله کنونی: تله فوتو
ساختار لنز: زوم
حداکثر دیافراگم: f/2.8- 3.5
مارک متفرقه و داشتن فوکوس دستی همیشگی و زوم داخلی
حالا به مرحله انتخاب می رویم ...

مرحله هفتم: انتخاب لنز
یک راه خیلی خوب برای انتخاب یک لنز مناسب با خواسته های شما این است که به یکی از فروشگاه های حرفه ای عکاسی در شهر خودتان سری بزنید و با فروشنده درباره این امکانات مشورت کنید. این همان راهی است که همه انجام می دهند. اگر قرار بود این کار را بکنید که دلیلی نداشت این مقاله را بخوانید. فکر می کنید آیا یک فروشنده در کشور ما نزدیک به نیم ساعت از وقتش را به شما می دهد تا بعد بگویید " خیلی از راهنمایی شما متشکرم. بروم تحقیق کنم و بر می گردم !! "
یک راه ساده تر برای این کار این است که به سایت Adorama. Com سری بزنید. در این جا می توانید تمام گزینه هایی که در بالا درباره اش توضیح دادیم را وارد کرده و گزینه هایی را که مطابق با سلیقه تان است دریافت کنید. برای این کار:
1- وارد لینک زیر شوید:
www. Adorama. Com/ catalog. Tpl?
Op= itemlis& cat1= Cameras%20%26%20lenses&cat2= lenses%20%26%20 accessories&cat3=35mm%20%26%20Digital%20 SLR%20 lenses&kbid=62155 2- در قسمت سمت راست صفحه گزینه هایی را می بینید با استفاده از این گزینه ها انتخاب های خود را وارد کنید.
3- موتور جستجوی سایت لنزهای مطابق سلیقه تان را معرفی می کند.
4- مدل لنز را انتخاب کرده و با استفاده از توضیحات خود سایت و سایت های بررسی لنز که در بالا توضیح دادیم امکانات، کارآیی و کیفیت ساخت آن را مورد بررسی قرار دهید. در این مقاله ما یک سری قابلیت ها را جدا کرده و آن ها را درسایت Adorama. Com وارد کردیم. گزینه های ما این ها بودند:
Manufacturer: تیک نزدیم. زیرا فرقی نمی کند که شرکت سازنده کدام شرکت است.
Digital vs film lenses: تیک نزدیم.
Lens Style: زوم تله فوتو
Mount: نیکون
این لنزها به ما معرفی شد:
Nikon 70-200mmf/2.8G AF-S VR zoom- Nikkor ED-IF lens
همان طور که می بینید این یک لنز تله فوتو است که دیافراگم آن ثابت و برابر f/2.8 است. همچنین دارای سیستم فوکوس خودکار (AF-S)، سیستم لرزش گیر (VR- Vibration Reduction) و نیز سیستم فوکوس داخلی (IF) است. فقط یک مشکل وجود دارد. قیمت لنز در بازار جهانی 1500 دلار است! یعنی تقریباً یک و نیم میلیون تومان! اگر چه قیمت این لنز خیلی بالا است، اما دقت داشته باشید که کیفیت ساخت چنین لنزی بسیار عالی است. بنابراین به این زودی ها خراب نمی شود. نمی شکند. عکس های خوبی می گیرد و یک عمر کار می کند. اما این پول برای اغلب ما خیلی زیاد است. پس بهتر است به سراغ گزینه های دیگری برویم.
مورد دیگر این لنز است:
Nikon 80-200mm f/2.8D ED AF Zoom-Nikkor Lens
قیمتی حدود 850 دلار دارد. هنوز کمی گران است. اگر چه لنز بدی به نظر نمی رسد.
گزینه بعدی را امتحان می کنیم:
Sigma 70-200 f/2.8 APOEXDGH HSM Macro
Telephoto Zoom for Nikon AF-D
دقت کنید. با محدود کردن قابلیت های مورد نیاز، از بی تمام مدل های موجود در بازار به سه گزینه رسیدیم. حالا وقت بررسی این مدل ها است. باید در بین وب سایت ها به دنبال یک مکان خوب برای بررسی لنز مورد نظرتان بگردید. من شخصاً از این دو وب سایت برای بررسی لنزها استفاده می کنم:
Photodo.Com
یک سایت عالی با بانک اطلاعاتی کامل درباره انواع لنزها، مشخصات آن هاف تست و بررسی و همچنین یک انجمن فعال در زمینه عکاسی که می تواند به شما برای یافتن یک گزارش خوب درباره لنزتان کمک کند.
Amazon.Com
آمازون را همه می شناسند. اگر چه به خوبی سایت قبلی نیست، اما برای مدل های جدیدی که وارد بازار شده و هنوز کاربران زیادی آن را نخریده اند، بسیار مناسب است.
در نهایت اینکه نباید به خاطر اسامی عجیب و غریب لنزهای مختلف گیج شوید. تمام امکانات لنزها و قابلیت های آن ها محدود به همین چیزی هستند که در این جا گفتیم. تنها تفاوت در نوع تعریف آن ها است. مثلاً کانن برای معرفی قابلیت لرزش گیر از عبارت IS استفاده می کند، در حالی که در دوربین های نیکون این عبارت VR است. کانن قابلیت سیستم فوکوس بی صدا را USM می نامد و نیکون همین سیستم را AF-S نام گذاری کرده است. در هر حال امکانات یکی هستند.
مرحله آخر
نهایتاً این که برای خرید باید به فروشگاه های شهرتان سر بزنید. مرکز لوارم عکاسی در تهران خیابان ناصر خسرو است. در این خیابان پاساژ های زیادی وجود دارند که می توانید در آن ها به دنبال لنز مورد نظرتان بگردید. در صورتی که می خواهید لنز دست دوم بخرید، حتماً دوربین را همراه ببرید. یکی دو عکس با آن لنز بگیرید و بعد برای بررسی دقیق عکس ها به خانه برگردید و عکس ها را روی صفحه نمایش بزرگ کامپیوتر ( و نه LCD خود دوربین) بررسی کنید. اگر همه چیز رو به راه بود، فردا برای خرید بروید.
منبع : مجله عصر شبکه