ای کاش

ای کاش

ای کاش همیشه اسمان ابی بود
ای کاش همیشه گنجشک های کوچک درهوامشغول بازی با بادونسیم بودند
همیشه افتاب ازپشت کوه های سر به فلک کشیده درمی امد
ای کاش گل های یاس خانه پدربزرگم دا ئما باچشمه نورگرم خورشید چشمه های سرشار ازبوی خوش مشک وانبرخودراروان می کردند
ای کاش پائیزنمی امد تا درختان سرسبز می ماندند
ای کاش قلمی سحرامیز داشتم تاهرچه درذهنم می گذرد بر روی کاغذ بیاورم زیرا این زبان ناچیزم قادرنیست سخن هایی راکه درقلبم محدود وزندانی شده بگوید وتنها راهش نوشتن است پس می نویسم .
تاوقتی زیرخربارها خاک خفته ام کسی پیدا شود تا این دل نوشته ی مرا بخواند
و ای کاش های مرا بداند.
ای کاش بنی اد م واقعا از یک پیکر بودند ولی این طور نیست زمین پرازادم هاست ولی همه ادم هاتنها هستند سهراب سپهری خوب می گفت همه درجمع ولی تنهایند.
ای کاش سبزه عید همه تاعید بهاری بماند
خلاصه ای کاش های زیادی دارم که همه قابل نوشتن نیستند.وفقط او انها رامی داند.
و در اخر ای کاش هیچ کس هیچ ای کاشی نداشت.......