پاسخ : اصول ردیابی حیوانات
الگوهای رد پا
زمانیکه الفبای ردیابی را یاد گرفته باشید می توانید شروع به خواندن کلمات کنید و آن عباراتی ساده است که جانوران در گذر از روی زمین از خود به جای می گذارند.
همانطور که بعدها خواهید آموخت ، ردیابی چیزی فراتر از دنبال کردن یک جانور از مکانی به مکان دیگر است. زمانیکه این کار به خوبی انجام پذیرد به دریچه ای برای پاسخگویی به سوالاتی زنجیره ای و پی در پی در رابطه با جانوران وحشی و ارتباط متقابل آن با محیط زیست خواهیدرسید. بنابراین آشنایی با الگوهای گوناگون رد پای حیوانات به منظور درک اندیشه ها و عملکردهایشان که با این حرکات بر روی زمین ثبت می گردد ضروری و مهم است.
حیوانات به اندازه انسان مشتاق از پای در آوردن بی مورد خود در جریان زندگی نیستند بدن ترتیب معمولا از یک مکان به مکانی دیگر در حال تردد نمی باشند. بنابراین اکثر ردپاهایی را که پیدا می کنید نشانگر حرکت جانور در محدوده شیوه گام برداشتن خود می باشد.
4 الگوی گام برداری مشخص وجود دارد که یادگیری آن ها برای شناخت و ربط دادن آن به خانواده ای از جانوران الزامی است. وقتی با این 4 الگو آشنا شوید خواهید دید که چگونه ردپاهایی مشابه از جانورانی متفاوت در سرعت هایی متفاوت بر جای می ماند.
1- گام برداری مورب :
جانورانی همچون گربه سانان ، سگ سانان و سم دارها ، پاهای جلو و عقب خلاف جهت هم را به طور همزمان بلند می کنند و بعد جفت بعدی را بلند می کنند. چنین حرکتی ردپایی شطرنجی از خود به جای می گذارد. در سرعت های بالاتر این گام برداری مورب معمولا در الگویی به صورت یورتمه و چهار نعل رفتن برجای می ماند.
2- گام برداری نالوطی :
خانواده راسو سانان وبه استثنای اسکانک ، گور کن ، دله (که به لهجه شمالی دل گفته می شود) با این الگو حرکت می کنند. به صورت بخیه ای جست و خیز می کنند. بدین ترتیب که ابتدا پاهای جلوی آنها به زمین می رسند و سپس پاهای عقبی درست پشت سر پاهای جلویی فرود می آیند . این الگوی گام برداری نالوطی اکثر اوقات صرفنظر از سرعت رعایت می شود البته گام ها بلند تر می شود به این معنی که زمانیکه جانور عجله دارد پرش ها بلند تر می شود.
3- الگوی گام برداری چهارنعل:
جانورانی همچون خرگوش که بدنشان را در هنگام حرکت از راسوسانان بیشتر خم می کنند از این الگو پیروی می کنند. پاهای عقب شان را جلو به سمت پنجه های جلو فرود می آورند. این سبک گام برداری معمولا به الگوی حرکتی u شکل شناخته می شود. اگر ردپای به جا مانده نشانگر آن باشد که پاهای جلو به طور منظم کنار هم قرار گرفته اند به احتمال قوی ردپا متعلق به گونه ای از این جانوران است که درون درخت زندگی می کنند مانند سنجاب. اما اگر الگوی ثابتی از ردپاهای جلویی به صورت مورب به جا مانده باشد متعلق به جانورانی از این گونه است که در زمین لانه می کنند همچون خرگوش.
اتفاقا ردپای پرندگانی که روی درختان لانه می کنند و پرندگانی که روی زمین لانه می کنند نیز بدین گونه قابل تشخیص می باشد. پرندگان درختی ردپایی همسو و موازی دارند در حالیکه پرندگان زمینی متمایل به یک طرف پرسه می زنند. سرعت گام برداری چهارنعل را می توان از روی افزایش فاصله بین ردپاها تشخیص داد.
4- الگوی گام برداری یورتمه ای:
این الگو متعلق به جانورانی همچون راکن، خرس ، سگ آبی ، اسکانک ، گورکن و دله می باشد. این جانوران معمولا هر دو پا در یک طرف را به طور همزمان حرکت می دهند به صورت این سو و آن سو رفتن.
ادامه دارد ....
مترجم:ل.هدایتی
منبع:بقا در طبیعت
پاسخ : اصول ردیابی حیوانات
راه ها و خانه حیوانات
ردپا تنها یکی از علائمی است که یک ردیاب حرفه ای در ردیابی حیوانات با آن آشنا است. در حقیقت یک طبیعت گرد دقیق می داند که تقریبا هرچیز کوچکی در محیط اطراف می تواند در ردیابی حیوانات موثر واقع شود و سعی در تفسیر آنها دارد. به عنوان مثال ، حیوانات در اطراف خود راه های عبور و مروری ایجاد می کنند که بسیاری از آنها شبیه به بزرگراه ها و خیابان های فرعی است.
مشهورترین مسیرها ، مسیرهای دنباله دار هستند ، این مسیرها به خوبی نمایان می باشند و عموما مورد استفاده و تردد بسیاری از گونه ها قرار می گیرد.
رد پای دویدن ها کمتر به محل تغذیه ، استراحت و آبخوری جانوران ختم می شود. این گونه ردها معمولا از یک یا دو نوع حیوان که دائما در حال تغییر در زندگی هستند بر جای می مانند. فرو رفتگی های نسبتا عمیق ، حاصل از فرار ناگهانی جانوران علفخوار هستند که در یک جهت با زمین برخورد کرده و به جا مانده اند. بسترها ، مکان های دائمی خواب هستند که گاها از جانوران خزدار و یا سایر گونه ها بر جای می ماند. اغلب این مکان ها ، در فرورفتگی روی علف ها ، شاخه ها ، کنده های سوراخ دار و یا زیر صخره ها دیده می شود . خوابیدگی ها به ندرت بیانگر محل دائمی استراحت حیوانات بوده و معمولا در نزدیکی های محل تغذیه یا آبخوری می باشند. این نوع ردها معمولا به شکل اجمالی ، حیوان را نشان می دهند.
این نوع راه ها و شاهراه ها را اغلب در کنار جنگل ها و مزارع می توانید پیدا کنید. مناطقی که غذا ، آب و یا پوشش زیاد در آنجا یافت می شود.
سایر نشانه های حیوانات:
زمانیکه قصد ردیابی حیوانات را دارید به خاطر داشته باشید که آنها سر نخ های زیادی در هنگام عبور از یک منطقه از خود بر جای می گذارند. به دنبال شکاف ها ، سایش ها ... و هر نشان ساده و آشکار بر روی شاخه ها و تنه درختان باشید. مکان هایی که جانور در هنگام عبور ، به طور عمدی یا تصادفی بر روی آنها پنجول کشیده است.
به مطالعه هر آنچه که از خود به جای گذاشته اند بپردازید زیرا آن ها چیزهای زیادی از آنچه که می خورند به شما خواهند گفت و همواره به دنبال خراش ها و موهای احتمالی که می توان مشاهده نمود باشید. همچنین ممکن است به نشانه های مشهودی از جوندگان برخورد کنید، نشانه های قابل توجهی که از یک سگ آبی بر روی تنه درخت بر جای مانده است. به یاد داشته باشید که هر نوع گیاه جویده شده ای حتی علف ها و برگ های نازک می توانند شما را در شناخت حیوانی که آن اثر را از خود بر جای گذارده یاری کند. جوندگان و خرگوش ها برش تمیزی از خود در سبزه ها بر جای می گذارند. در حالی که جانوران سم دار ضربات ناگهانی و شدیدی می زنند، حرکاتی که برشی گسترده ، دندانه دار و نا منظم از خود بر جای می گذارند. همچنین سگ سانان و گربه سانان ، علف ها و گیاهان سرشار از ویتامین را جویده و آنها را با ظاهری لهیده و خرد شده رها می کنند. البته ارتفاع هر نوع جویدگی بیانگر اندازه حیوان می باشد، بیانگر اینکه آیا بر روی دو پا یا چهار پا ایستاده و آن جویدگی را خلق کرده است.
طبعا بهترین مکانها برای تمرین ردیابی مناطقی هستند که پوشیده از شن مرطوب ، گل نرم و یا برف تازه هستند. سواحل ، بستر جویبارها ، جلگه ها و بیابانها مناطق آموزشی ایده آلی برای این امر هستند چراکه ردهای به جا مانده بر روی سطوح نرم معمولا کاملا واضح بوده و تشخیص آنها را ساده تر است. اگر چنین مناطقی به راحتی در دسترستان نمی باشد می توانید اصول اولیه را با ساخت یک جعبه رد پای پوشیده از شن مرطوب و یا نرم کردن بخشی از خاک باغچه تمرین نمایید. مقداری طعمه های مختلف روی محل مورد نظر بپاشید و پس از مدتی به مطالعه ردپای موجوداتی که از آن محل عبور کرده اند بپردازید.
چوب ردیابی ابزار خودآموز مفیدی است. این ابزار یک تکه چوب صاف 90 تا 120 سانتی و یا یک چوب اسکی که تعدادی واشر و یا نوار لاستیکی دور آن است به طوری که این واشرها به راحتی قابل جابجایی باشند و بتوان بوسیله آنها ابزار را به قسمتهای مختلف تقسیم کرد ، می باشد.
http://emruzi.com/up/uploads/137448797897191.jpg
از اولین نشانگر برای مشخص کردن طول ردپا و فاصله اولین تا دومین نشانگر مخصوص مشخص کردن طول گام (قدم) جانور و فاصله بین دومین و سومین نشانگر برای مشخص کردن پهنای پای جانور استفاده کنید. وقتی ردپای خوبی پیدا کردید با استفاده از تنظیمات چوب ردیابیتان به راحتی می توانید حیوان مورد نظر را شناسایی کنید. اگر در زمینی سخت بودید می توانید جای ردپای بعدی را تخمین بزنید.
چه از یک چوب ردیابی استفاده کنید یا نکنید با یک سری اصول اولیه می توانید مهارت خود را افزایش دهید. ابتدا ردپا را بین خودتان و منبع نور قرار دهید بدین ترتیب مشاهده سایه های موجود در ردپا آسانتر می شود. درست به همین دلیل بهترین زمان برای ردیابی صبح زود و یا نزدیک غروب می باشد. در این زمان شعاع نور خورشید از زاویه ای به زمین می تابد که سبب برجسته تر شدن ردپاهای سایه دار می گردد. رد را از هر چهار جهت و زوایای مختلف مورد بررسی قرار دهید. میدان دیدتان را وسیع تر کنید تا دریابید که ردپا چگونه در محیط کلی قرار گرفته است. سر را از بغل تا جائیکه ممکن است به زمین نزدیک کنید، یک چشم بسته و چشم دیگر باز به مشاهده علائم موجود روی زمین بپردازید. این روش به ویژه زمانیکه می خواهید بر سطحی با پوشش علفی به مشاهده فرورفتگی ها و برجستگی های ردپا بپردازید بسیار مفید و کارآمد است.
زمانیکه به جستجوی ردپایی می پردازید به ویژه زمانیکه در حال آموزش این مهارت هستید سعی کنید هر آنچه را که می توانید ، از یک ردپا یاد بگیرید و مشاهده کنید و بعد به سراغ ردپای بعدی بروید. تنها به تشخیص و دنبال کردن یک حیوان اکتفا نکنید و مدام به دنبال چراها باشید !
چرا این ردپا اینجاست؟
چرا حیوان به این شکل حرکت کرده است؟
چرا به این سمت حرکت کرده است؟
از هیچ ردپایی صرفنظر نکنید.
ادامه دارد ....
ترجمه:ل.هدایتی
منبع:بقا در طبیعت
پاسخ : اصول ردیابی حیوانات
از هیچ ردی صرف نظر نکنید.
اغلب ردپایی که می تواند بیشترین چیزها را به شما آموزش دهد ردی است که از آن گذرا عبور می کنید و یا آنرا تشخیص نمی دهید. زمانی آن را درخواهید یافت که به خاطر داشته باشید کلید شناسایی نشان بعدی در نشانی است که هم اکنون به آن می نگرید. ( سر نخی را که برای تشخیص اینکه حیوان به کجا و چگونه حرکت کرده است نیاز دارید ، پس از بررسی دقیق اعوجاج خاک و یا فشار وارده بر روی ردپا ، پیدا خواهید کرد.)
اغلب اوقات بخش هایی از رد پا را می بینید ، مثلا یک یا دو انگشت و یا شاید یک سم ، در این صورت باید تلاش کنید تا مابقی آن را نیز ببینید. به همین خاطر است که باید قبل از هرگونه اقدامی در جهت پیدا کردن ردپا ، با طبقه بندی و الگوهای آن به خوبی آشنا شوید. به عقیده بنده یکی از بهترین روش های استاد شدن در این اصول ، مشاهده حیوانی است که رد را از خود بر جای می گذارد و پس از آن بررسی دقیق و سریع ردی که از خود برجای می گذارد می باشد. بدین ترتیب قبل از خواندن پیام درخواهید یافت آنچه را که زمین می گوید و می توانید ارزش لغات و عبارات متفاوتی را که در ترجمه هرچه آسانتر ردها ، شما را یاری می کنند به خاطر بسپارید.
البته گاهی اوقات در حالیکه به دنبال یافتن ردپایی هستید تنها موفق به چین و شکن و یا فرو رفتگی های ناپیدایی بر روی بستر برگ ها می شوید در این صورت ابتدا باید به دقت برگ ها و ساقه ها را بلند کرده و رد پای کامل را در خاک زیر آنها جستجو کنید . قبل از بررسی و مطالعه ردپا هرگونه خار و خاشاکی را با کمک انبر از روی آن بردارید این کار را با کمک ذره بین انجام دهید . برداشتن قطعات ریز با کمک یک لنز خوب بسیار آسانتر خواهد بود.
از آنجائیکه ردپاها اغلب سه بعدی هستند تا صاف و گسترده ، بسیاری از مردم بر این باورند که می توانند مهارتهای خود را با جستجوی ردپا به صورت چشمی افزایش دهند. اما شما قبل از اینکه چنین کاری بکنید دستان خود را با لمس نشانه های بصری آشنا کنید. سپس به آرامی زمینی را که فکر می کنید باید ردی روی آن باشد ولی قادر به مشاهده آن نیستید فشار داده و بررسی کنید. نقاط حساس کف دست و انگشتان، شما را در پیدا کردن ردپاهایی که چشمانتان را فریفته اند یاری خواهند کرد . در واقع دستان شما زمین را همچون کتابی که به زبان بریل نوشته شده بررسی و مطالعه خواهند کرد.
پیدا کردن سن (عمر) ردپا:
مشخص کردن عمر ردپا ، خود به تنهایی یک هنر است که با مشاهده و تمرین فراوان به دست می آید. مهمترین چیزی که باید به خاطر داشته باشید این است که تمام اختلالات و ناهمواریهای روی زمین گرایش به هموار شدن دارند با اینحال نوع خاک و آب و هوا نقش به سزایی در باقی ماندن ردپاها دارند. بطور مثال یک باد مناسب ظرف 30 ثانیه گودیی را که بر روی شن خشک ایجاد شود هموار می کند اما ردی که بر روی خاک رس سنگین خشک شود ، اگر باران نبارد هفته ها ، ماهها و یا بیشتر بر جای می ماند.
اگر چه تحت شرایط گوناگونی اوج نشانه های ردپا تحت الشعاع قرار می گیرد اما گفته می شود در خاک نیمه سخت باغچه ، ردپاها معمولا پس از گذشت 24 ساعت گرد شده و رو به زوال می روند و روز بعد با شن و خاک ، برگ و یا فرو رفتگی های ناشی از بارش باران متراکم تر می شود. در واقع زمانیکه ردپا خرد می شود و پر می شود و یا با سایر ردها پوشیده می شود به طور کامل ناپدید می گردد.
اغلب برای تعیین عمر یک رد پا می توان در همان خاک و در نزدیکی رد با شصت دست ردی بر جای گذاشت و میزان تیزی و وضوح آن دو را با هم مقایسه نمود . با وجود این اصولی ترین و موثرترین روش برای یادگیری اصول تعیین عمر ردپا ، زدن چند رد شصت دست بر روی خاک جعبه آموزشی ردپا هر 6 و یا 12 ساعت یکبار می باشد. تغییرات آب و هوا را ثبت کنید همچنین هر بار که برای زدن ردهای جدید مراجعه می کنید تغییرات ناشی از زوال ردهای قبلی را مشاهده و ثبت نمایید. با همین روش نیز می توانید ،تعیین عمر کردن طول عمر گیاهان خرد شده و شکسته شده را بیاموزید. بنده نام این روش را آموزش حکمت نشانه ها می گذارم. با این روش خیلی سریع در تعیین عمر ردپا ماهر خواهید شد. بعد از مدتی نه تنها می توانید طول عمر ردپاهایی که چند ساعتی از عمر آنها گذشته را معلوم کنید بلکه قادر خواهید بود سایر داستانهایی را که در همان منطقه توسط سایر حیوانات در زمانهای مختلف نوشته شده را بخوانید !
حفظ ردپا
اگر علاقمند به مطالعه وسیعتر و دقیق تر یک ردپا هستید می توانید یک قالب گچی از آن بسازید. بدین منظور گچ الک شده و نرم (مانند گچ مجسمه سازی)را با آب مخلوط کرده و خوب هم بزنید سپس آن را داخل ردپا بریزید و بگذارید کمی به همان حالت بماند ، 5 تا 10 دقیقه باید کافی باشد(در نظر داشته باشید که گچ تقریبا باید رقیق باشد) برای استحکام بیشتر قالب ، به قدری مخلوط را داخل ردپا بریزید که سر ریز شود و دورتا دور آن یک لبه تشکیل شود . اگر ردپا خیلی کم عمق است به نحویکه نگران شکسته شدن قالب در حین بیرون آوردن آن هستید، می توانید با اضافه کردن یک جفت ترکه به عنوان ستون پشتی به آن زمانیکه هنوز خیس است ، به استحکام آن بیافزایید. اطراف قالب را با دقت کنده و از زیر قالب را خارج کنید. بعد از اینکه قالب کاملا خشک شد با یک برس شاخ و برگ و باقیمانده های زائد آن را خارج کنید.
در این مقاله تلاش شده تا مهارت های اصلی که برای آموزش ردیابی حیوانات لازم است عنوان شود با اینحال یادگیری اصولی از طریق تمرین و ممارست انجام می گیرد و این بسی مهمتر از اطلاعاتی است که از طریق هرگونه مقاله یا کتابی به دست می آید ، می باشد.
ترجمه:ل.هدایتی
منبع: بقا در طبیعت
