کلیات: بازارهای فرابورس otc

بازار فرا بورس(otc)

در کنار بازارهای سازمان یافته ی بورس، مجموعه ای از «بازارهای فرابورس» وجود دارد، که برخلاف بورس ها که از نظر فیزیکی مکان معینی دارند، این بازارها به صورت شبکه ای مبتنی بر ارتباطات تلفنی و رایانه ای هستند که معامله گرانی را به هم دیگر مرتبط می سازند که نمی توانند به طور حضوری با هم ارتباط برقرار کنند.
در بازار فرابورس، بیشتر معاملات بین موسسات مالی و یا بین یک موسسه مالی و شرکت مشتری آن صورت می گیرد. موسسات مالی با عرضه ی قیمت های پیشنهادی خرید یا فروش، نقش «بازارساز» را ایفا می کنند.
معمولاً مکالمات تلفنی در بازارهای فرابورس ضبط می شوند و در دعاوی حقوقی یا در موارد اختلاف برانگیز بین معامله کنندگان، مورد استناد قرار می گیرند.
معمولاًدر مقایسه با بازارهای بورس، معامله گران در بازارهای(otc) بسیار بزرگتر از معامله گران در بورس هستند. مهم ترین مزیت بازارهای فرابورس، عرضه ی تسهیلات بیشتر در بازار معاملات است؛ زیرا شرایط قرارداد را بورس تعیین نمی کند و معامله گران به راحتی می توانند در گفت و گوی مستقیم با یک دیگر در رفع نیازهای خود به راه حل های بهینه برسند.
تنها مسئله ای که به صورت جدی در بازارهای فرابورس مطرح است، ریسک اعتباری طرفین است؛ یعنی این احتمال وجود دارد که طرفین به تعهدات خود عمل نکنند.