اسم این شعر "وداع" می باشد و از سروده های خودم می باشد.
این شعر رو در آخرین روزهای سال تحصیلی گذشته سرودم و تقدیم به همه معلمان خوب کشورمان می کنم:
انگار همین دیروز بود
که من گرفتم الفبای فارسی را یاد
صیح زیبای پاییزی
دست در دست مادر و پدر
با قدم های تند و پر هیجان
در کلاس درس نشستم شاد
یاد آموزگار خوبم باد
که مرا درس عشق و ایمان داد
روز خوب جشن تکلیفم
که جوانه نشست در وجودم بار
روز نزدیکی ام به خدا
که معلمم چادری به دستم داد
من کنون نوجوان دختری هستم
که وجودم همه تشنه دانش
و مرا معلمی است چون چشمه
چون چراغ هدایت و فانوس
روزهای اخر سال است
و وداع نزدیک است
روزهای دلتنگی و فراق در پیش است
با زبان بی زبانی خود
با سکوت می زنم فریاد
ای معلمین که رسالت به دوش شماست
ای معلمین که بهشت بهر شماست
جاودانه باشید و سرفراز
تا ابد به یادتان هستم
آرزو می کنم همیشه باشید شاد
ای معلمین عزیزم یاد شما همیشه در دلم جاویدان و کلام شما چون مشعلی فروزان همواره با من خواهد بود.
به انجمن امروزی خوش آمدید لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید
پاسخ با نقل قول
