نام انگلیسی : Golparabad protected areaنام فارسی : منطقه حفاظت شده گلپرآباد
منطقه حفاظت شده گلپرآباد با وسعتي حدود 8326 هكتار، در فاصله حدود 40 کیلومتری جنوب شرقی شهرستان ملایر، و در محدوده جغرافیایی 34 درجه و 9 دقیقه تا 34 درجه و 15 دقیقه عرض شمالی و 48 درجه تا 49 درجه و 7 دقیقه طول شرقی واقع گردیده است. این منطقه شامل تپه ماهورها و قسمتهایی از آن صخره ای ودر پایین دست مناطق دشتی وجود دارد و در کل دارای سیمای کوهستانی است. زمستان این منطقه سرد ونزولات جوی اغلب بصورت برف می باشد.
دراین منطقه تعداد 6 چشمه شناسایی شده که پراکنش مناسبی دارند .ازاین رو در تامین آب وحوش بسیار مهم وحیاتی می باشند.در پیرامون منطقه سه روستای ده میانه، گرجائی و گلپرآباد قرار دارند. این منطقه دارای بسیاری از قابلیتهای منطقه لشگردر می باشد و جزء پيش كوه هاي زاگرس غربي به شمار ميآيد و از شمال و جنوب با ارتفاعات متعددي محدود شده است و تحت تاثير جريانات عمومي هوا در اين بخش از زاگرس می باشد و به رغم كم بودن ميزان نزولات جوي (حدود 300 ميليمتر ميانگين سالانه) و محدوديت منابع آبي و استقرار در اكوسيستم سرد وخشک، از تنوع حياتي به ويژه پوشش گياهي بسيار غني برخوردار است. از اين رو رشد و تكثير حيات وحش آن در خور توجه است. براین اساس در سال 1385 بعنوان منطقه شکار ممنوع معرفی و سپس بدلیل داشتن شرایط مساعد زیستی و تنوع گونه ای مناسب در سال 1386 بعنوان منطقه حفاظت شده ارتقاء سطح يافته است.
این زیستگاه در امتداد رشته کوه آهنگران ودرضلع جنوب شرقی لشگردر می باشد . لازم به ذکر است که بخشی از این منطقه در حوزه استحفاظی استان مرکزی قرار دارد.این منطقه دارای بسیاری از قابلیتهای منطقه لشگردر می باشد این منطقه زيستگاهي ، جزء پيش كوه هاي زاگرس غربي به شمار ميآيد و از شمال و جنوب با ارتفاعات متعددي محدود شده است و تحت تاثير جريانات عمومي هوا در اين بخش از زاگرس قرار دارد. این منطقه شامل تپه ماهورها و قسمتهایی از آن صخره ای می باشد.در پایین دست مناطق دشتی وجود دارد ودارای سیمایی کوهستانی است. زمستان این منطقه سرد ونزولات جوی اغلب بصورت برف می باشد. راههای دسترسی ازقسمت شمالی منطقه از طریق جاده گاز اراک- ملایر و از قسمت جنوبی از طریق جاده آسفالته احمد روغنی – گلپرآباد می باشد.همچنین در داخل منطقه جاده های جیپ رو وجود دارند.به رغم كم بودن ميزان نزولات جوي (حدود 300 ميليمتر ميانگين سالانه) و محدوديت منابع آبي و استقرار در اكوسيستم خشك و سرد، از تنوع حياتي به ويژه پوشش گياهي بسيار غني برخوردار است. از اين رو رشد و تكثير حيات وحش آن در خور توجه است.
تیپ پوشش گیاهی غالب در مناطق دشتی مرتعی ودر تپه ماهورها بصورت بوته ای و در ارتفاعات درختچه ها وجود دارند.از گونه های گیاهی این منطقه می توان ورک،سنجد،بادام کوهی،زالزالک ،آلبالو وحشی،کنگر،گون،شکر تیغال،گراس،جو وحشی،بله گوش،جگن،جاروکوهی،آویشن،چا ی کوهی،بومادران و...را می توان نام برد. این منطقه زیستگاه گونه حمایت شده قوچ و میش ارمنی می باشد . از دیگر پستانداران منطقه گرگ،کفتار،شغال،تشی ،رودک،روباه واز پرندگان این منطقه کبک ،تیهو،انواع گنجشک سانان،کمر کولی،سار ،پری شاهرخ،عقاب طلایی و دلیجه را می توان نام برد.
حدود اربعه:
شمالاً : از محل تلاقی مرز مشترک با منطقه لشگردر محل قنات روستای جوزان به سمت شرق در امتداد حد جنوبی مسیر جاده اختصاصی گاز تا ایستگاه سوم 250 پونت واز آنجا تا تقاطع جاده آسفالته بین روستای سرچال نبی دره.
غرباً: از قنات احمد روغنی بسمت شمال در امتداد مرز شرقی منطقه حفاظت شده لشگردر الی قنات روستای جوزان.
جنوباً: از قنات روستای گرچائی به سمت غرب در امتداد جاده بین مزارع وقنات روستای گرچائی بعداز عبور از شمال کودره خزینه وجاده جیپ رو اختصاصی دکلهای برق فشار قوی تا قنات روستای گلپرآباد واز آنجا در امتداد جاده آسفالته پس از عبور از روستای ده میانه الی قنات روستای احمد روغنی.
شرقاً: از نبی دره در امتداد جاده آسفالته به سمت جنوب الی روستای سرچال و از آنجا از طریق جاده جیپ رو به قنات روستای گرچائی.
گردآورنده: HEAVENLY
منبع: http://www.irandeserts.com
به انجمن امروزی خوش آمدید لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید
.gif)
پاسخ با نقل قول
