نویسنده: Dacian Busecan
ترجمه: صابر صالح زهی( البلوشی)
(باشگاه کبوتر مسابقه ای زاهدان)
وقتی پرنده های جوان شما به ۴ یا ۵ هفتگی رسیدن اون موقع وقتشه که از پدر و مادر جدا شوند و به صورت جداگانه در لوفت جوانه ها قرار بگیرند.لوفت و محل
نگهداری پرنده های جوان باید به گونه ای باشد که پرنده ها به راحتی به اطراف خود دید داشته باشند تا هر چه زودتر به اطراف و محل زندگی خود خوب خو بگیرند و
عادت کنند. یکی از مزایای این نوع لوفت رو باز این است که جوانه ها کبوتران بالغ در اطراف خود میبینند و اعتماد به نفس آنها بیشتر میشود.
بعد از ۵ تا ۷ روز به پرنده های جوان اجازه دهید که از لوفت خارج شوند. من به شخصه ساعتای ۱۱ یا ۱۲ ظهر جوانه ها رو آزاد میکنم چون در این ساعت پرنده های
شکاری کمتر میباشند. و در تمام مدت آزاد سازی جوانه ها من کبوتران بالغ رو در لوفت خودشان نگه میدارم تا جوانه ها به راحتی بتوانند بگردند و اطراف خود رو بهتر
بشناسند.این جوانه ها با احتیاط و خجالت اول شروع به پرواز دور لوفت میکنند و کم کم به مرور زمان روز به روز بهتر میشوند و با تعداد بیشتر و مدت زمان بیشتری در
هوا میمانند....دوست عزیز این پرنده ها آینده لوفت شما رو رقم میزنند به همین خاطر باید همیشه حواستون بهشون باشه.
به زودی شما باید تشخیص بدید که کدوم پرنده ها به درد لوفت شما میخوره و با تجربه و دانشی که دارید باید بهترینها رو از متوسط ها انتخاب کنید. منظور من این
است که در لوفت شما نباید جایی برای این پرنده ها باشد�������������� ����
پرنده های که برای پیدا کردن و ورود به لوفت مشکل داشته باشند...۲.پرنده های که موقع تمرین از گروه جدا میشوند و بر روی ساختمونهای اطراف مینشینند و اصراری
برای زود بازگشتن به لوفت ندارند... ۳.پرنده های که شب رو بیرون لوفت میگذرانند...۴.وقتی آنها رو صدا میکنید به شما پاسخ ندهند. اگر کوچکترین شکی به حرفهای
من دارید این سوال رو از خودتون بپرسید پرنده ای که نتواند در محل خود خانه خود رو پیدا کند چگونه میتواند در مسابقه ای که به مسافت ۱۰۰ کیلومتر است لوفت خود
رو پیدا کند و انگیزه همچین پرنده ای چیه وقتی که شب بیرون از لوفت میگذراند و هیچ رغبتی برای برگشت به خانه خود رو ندارد.
مساله ایی که اینجا مهمه این است که شما باید بهترین ها رو انتخاب کنید تا بالاترین مقام در مسابقات به دست آورید. در مورد این پرنده ها یادداشت بردارید از نزدیک
به برادران و خواهران آنها نگاه کنید و با در نظر گرفتن این چیزها پدر و مادر اینها رو نگه دارید یا رد کنید بروند.
با هر روزی که میگذرد اعتماد به نفس پرنده های شما بیشتر میشود.آنها کم کم به وجود شما در لوفت عادت میکنند و سر ساعت منتظر غذا هستند. آنها الان شما رو
به عنوان مربی قبول دارند و به وجود و صدا و حرکات شما کم کم انس میگیرند.
آنها الان سعی بر آن دارند که اعتماد به نفس خود رو به رخ شما بکشند و به شما نزدیک میشوند و به کفشهای شما نوک میزنند و مستقیم به چشمان شما نگاه
میکنند و سعی بر آن دارند تا بفهمند شما چه جور شخصیتی دارید....آنهایی که شجاع تر هستند به شما نزدیک میشوند و به آسانی میذارند که شما به آنها دست
بزنید و حتی بعضی از آنها وقتی صداشون کنید به شما نزدیک میشوند و از دست شما غذا میخورند. ایجاد یک رابطه خوب و مستحکم بین شما و پرنده هاتون از
ملزومات است چون که موقع تمرین و حتی مسابقه به راحتی به فرمان شما پاسخ میدهند و حرف شما را گوش میکنند.و بعد از پایان تمرین یا مسابقه به صدای شما
پاسخ میدهند و حتما پیش شما می آیند.
وقتی داخل لوفت پرنده ها هستی سعی کن با لحن آرامی حرف بزنی و حرکت سریع یا ناگهانی انجام ندهید که آنها رو میترساند وقتی که لوفت رو تمیز میکنید سعی
کنید پرنده ها با شما باشند و شما وقت بیشتری رو با آنها بگذرانید به خصوص اگر شما آدم پر مشغله ای هستین.
بعد از ۶ هفته که برای اولین بار پرنده ها رو از لوفت آزاد کردید الان وقت آن است که آنها رو برای مسابقه و راهکش آماده کنید.از الان شما پرنده های جوان خود را داخل
سبد میگذارید و آنها رو بیرون لوفت میبرید و به مدت ۱۰ دقیقه داخل سبد نگه میدارید و بعد آزاد میکنید. روز دوم ۱۵ دقیقه داخل سبد بعد آزاد میکنید و روز سوم ۲۰
دقیقه داخل سبد و بعد آزاد میکنید.این کار تا روز پنجم تکرار کنید و به مدت ۳۰ دقیقه داخل سبد نگه دارید و در صبح آزاد کنید.هدف از این کار این است که پرنده ها به
سبد عادت کنند و احساس راحتی بکنند و تا جایی که امکان دارد ترس و استرس رو کاهش دهند.
من به شما پیشنهاد میکنم که اول از ۵ کیلومتر واسه تمرین و راهکش استفاده کنید و ساعت نشستن پرنده ها رو ثبت کنید و آهسته جهت رو عوض کنید و دوباره از ۵
کیلومتر در پنج جهت شمال ،شرق،جنوب و غرب شروع کنید.
من شخصا برای پرنده های جوان هفته ای پنج برنامه مختلف دارم اما مسافتی که استفاده میکنم بیشتر از ۳۰ کیلومتر هفته ای نیست چون این نمونه از تمرین پرنده
شما رو فعال نگه میداره و خیلی خسته اش نمیکند.
تمرین اصلی ۴ هفته قبل از مسابقه شروع میشه و من به این صورت تمرین میدم: هفته اول: روز اول ۵ کیلومتر....روز دوم ۱۰ کیلومتر...روز سوم ۱۵ کیلومتر... روز چهارم
۲۰ کیلومتر...روز پنجم ۲۵ کیلومتر و بعد از آن دو روز استراحت.
هفته دوم: روز اول ۲۰ کیلومتر... روز دوم ۲۵ کیلومتر...روز سوم ۳۰ کیلومتر...روز چهارم ۳۵ کیلومتر... روز پنجم ۴۰ کیلومتر بعد از آن دو روز استراحت.
هفته سوم: روز اول ۴۰ کیلومتر... روز دوم ۴۵ کیلومتر... روز سوم ۵۰ کیلومتر... روز چهارم ۵۵ کیلومتر... روز پنجم ۶۰ کیلومتر بعد از آن دو روز استراحت.
هفته چهارم: روز اول ۵۰ کیلومتر... روز دوم ۶۰ کیلومتر... روز سوم ۷۰ کیلومتر...روز چهارم ۷۰ کیلومتر...
روز پنجم کبوتران در خانه میمانند و در لوفت استراحت میکنند.مطمن باشید که کبوتران شما برای اولین مسابقه آماده هستند.تمام سعی و تلاش خود را بکنید تا اینکه
پرنده ها بعد از تمرین فورا به لوفت بروند تا اینکه وقتی مسابقات شروع شد آنها به خوبی بدانند که باید چه کار بکنند.
در زمان فصل مسابقات شما میتوانید پرنده های خود را ۴ تا ۵ روز در هفته به مسافت ۶۰ کیلومتر تمرین با یک روز استراحت در سبد راهکش قرار دهید.
به انجمن امروزی خوش آمدید لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید
پاسخ با نقل قول
