AdBlue
هم زمان با پیشرفت های بوجود امده و گسترش استفاده از پیشرانه ای دیزلی,دوستداران محیط زیست به فکر یافتن روشی برای کاهش الایندگی این موتور ها افتادند تا هرچه بیشتر از انها در صنعت حمل و نقل استفاده کنند. یکی از کارامد ترین فناوری ها بعد از روی کار امدن سیستم EGR,تکنولوزی SCR بود که در سال 2006 میلادی معرفی شد. این تکنولوزی گام بلند طراحان پیشرانه های یزلی برای دستیابی به استاندارد های یورو 4 و یورو 5 بود که بدون ان دسیابی به این استاندارد ها غیر ممکن به نظر می رسید.
ماده ای که در این سیستم نقش اصلی را ایفا می کند,AdBlue نام دارد که از محلول 32.5 درصد اوره حاصل از گاز طبیعی و 67.5 درصد اب مقطر تشکیل شده است. اشتباه رایج بیشتر مردم و رانندگان در مورد این ماده ان است که فکر میکنند این محلول,نوعی افزودنی به سوخت خودرو است اما این ماده مخزنی جداگانه برای ذخیره در خودرو های دیزلی دارد تا به طور مستقیم,درون گازهای اگزوز اسپری گردد به همین دلیل,مایع "ادبلو"هیچگاه به سوخت اضافه نشده یا با ان مخلوط نمی شود.
برای انجام این فرایند به هنگام کار موتور دیزل,مقداری از محلول که به دقت اندازه گیری شده,درون گازهای داغ خروجی از منیفولد پاشیده میشود تا اوره موجود در ان تجزیه شده و به امونیاک تبدیل شود و در حظور مبدل کاتالیک با گاز های سمی اگزوز واکنش دهد. در نتیجه چنین واکنشی,گاز خطرناک اکسید نیتروژن حاصل از احتراق درون موتور به گاز نیتروزن و بخار اب تبدیل میشود که هردو بی خطر بوده و در طبیعت وجود دارند.این فرایند Selective Catalytic Reduction یا به اختصار سیستم SCR نامیده میشود. میزان نیاز موتور به این محصول 3 تا 5 درصد از کل گازوئیل مصرفی است.تمام کامیون ها و اتوبوس هایی که پس از اکتبر 2006 در کشور های اروپایی به تولید رسیده اند باید استاندارد یورو 4 یا بالاتر را پاس کنند که بیشتر انها برای این منظور نیاز به استفاده از "ادبلو" دارند. گفتنی است که نصب این سیستم روی خودرو های قدیمی و فاقد SCR غیر ممکن بوده و فقط خودرو های جدید با چنین عملکردی,میتوانند انرا بکار گیرند.
در یک براورد کلی هر کامیون یورو 4 در سال به 1500 تا 2500 لیتر از این محصول نیاز دارد که بر اساس اندازه موتور و مسافت طی شده متغیر است.البته خودرو های یورو 5 به مقدار بیشتری از "ادبلو" یعنی حدود 5 تا 6 درصد از مصرف کل سوخت گازوئیل احتیاج دارند. مایع مورد بحث, غیر سمی و غیر خورنده بوده که هیچ گونه خطری برای انسان و محیط زیست ندارد و در صورت تماس با پوست فقط کافی است که با اب خالی شسته شود.عدد PH ان حدود 9 است و باید درون ظرف های پلاستیکی و یا استیل ضدزنگ نگهداری شود.
محدوده مجاز گاز سمی NOx در یورو 3 به ازای هر کیلومتر 0.5 گرم بوده که این میزان در استاندارد یورو 4 به 0.25 گرم بر کیلومتر و در یورو 5 به 0.2 گرم بر کیلومتر کاهش پیدا کرده است. کلیه کامیون هایی که بعد از اکتبر 2007 به این سیستم مجهز شده اند با اتکا به یک حسگر, وجود محلول "ادبلو" خالص را در مخزن تشخیص داده و به صورت اتمام,سیستم مدیریت موتور,توان پیشرانه را به 50 درصد حالت عادی کاهش میدهد تا راننده قادر باشد به فاصله 100 کیلومتر دیگر به حرکت ادامه داده و به جایگاه بعدی برسد.
در پایان جالب است بدانید لستاندارد یورو 3 که بیشتر اتوبوس سازان و کامیون سازان وطنی با افتخار روی محصولات تولیدی خود درج میکنند,مربوط به سال 1999 اتحادیه اروپا یعنی 13 سال پیش است!!!
منبع: ماهنامه مجله ماشین
By: ZeUs
به انجمن امروزی خوش آمدید لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید
پاسخ با نقل قول
